"Ang pagmamahal sa sariling wika ay hindi sinasabi, kundi isinasapuso". Hindi ko malilimutan ang mga katagang binitiwan ng aking guro noong ako ay nasa unang baitang ng elementarya. Bata pa lamang ako ay naiintindihan ko na ang kahalagahan ng sariling wika sa katulad kong isang kabataan na sinasabing pag-asa ng ating bansa.
Sa unang banda, ang wika ang tanda na kabilang tayo sa lahing Pilipino. Ito rin ang nag-uugnay sa ating kapwa at sumasalamin ng ating pagkatao. Alam na alam iyan ng mga estudyanteng katulad ko ngunit kulang tayo sa pagpapahalaga at pagsasapuso nito.
Kailan nga ba masasabing isinasapuso natin ito? Sa isang simpleng paggamit sa nasabing salita bilang pagpapahayag ng damdamin ay masasabi na nating pinahahalagahan natin ito. Dapat din nating itong igalang dahil minsa’y ipinaglaban ito ng mga dakilang bayani ng bansa.
Maraming Pilipinong katulad ko ang nangangamba na baka sa susunod na henerasyon ay makaligtaan na at tuluyang mabura ang wikang Filipino dahil mas binibigyang tuon ang pagsasalita ng wikang Ingles. Kaya habang maaga pa, gumawa tayo ng hakbang upang maipaabot sa lahat ng Pilipino na importanteng isapuso ang wikang Filipino at pagyamanin ito. Kaya ikaw kapwa ko, simulan mo na!
-------------------------------------
-------------------------------------
This is an entry to the Buwan ng Wika 2011 Blog Writing Contest sponsored by the Alabel National Science High School-SAKAFIL and The Teacher's Notebook
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento